Հ․ Թումանյան․ Աղբյուր

Սարի լանջին, ժայռի տակ, Ջուր էր բըխում սառնորակ Ու ցրվելով խոտերում Իզուր ճահիճ էր դառնում։ Նրա առջև մի խոր գուշ Շինեց հովիվն ու անուշ Խաղ ասելով նա տարավ Ջրեց հոտը իր ծարավ։ Պախրեն անցավ էն սարից` Շոգից հանած չոր լեզուն, Կուշտ-կուշտ խմեց աղբյուրից, Ապա նայեց աստծուն։ Անցվորն եկավ տոթակեզ, Սառն աղբյուրին որ հասավ, Գըլխարկն առավ […]

Կակտուսը և ուղտը

Կար_չկար մի ծեր ուղտ կար։ Ուղտն ապրում էր անապատում։ Մի օր ուղտը զբոսբելիս է լինում անապատով և հանդիպում է մի փշոտ բույսի։ Տրորում է լաղիկին և ոտքը ցավեցնում։ Բարկանում է բույսի վրա և որոշում է պատժել։ Կռանում է, որ ուտի, ծաղիկն ասում է, որ եթե կծի իրեն, ապա նա կցավեցնի ավելի շատ, որովհետև բերանում ավելի […]

Մայրիկին նամակ

Սիրելի մարիկ, շնորհավոր քո տոնը: Դու իմ կյանքն ես:Ես քեզ շատ եմ սիրում: Դու իմ փրկությունն ես:Իմ գանձ, իմ լույս Իմ արև մայրիկ, դու ինձ կյանք ես նվիրում, ուրախություն ես պարգևում: Արևի պես փայլում ես երկնքում, իմ մայրիկ: Ես սիրում եմ քեզ շատ-շատ:

Հեքիաթ ուրախ դդումի մասին

Շատ-շատ դարեր  և նույնիսկ հազարամյակներ առաջ, երկրի վրա ապրում էին մարդիկ:Մի օր նրանք տեսան տարօրինակ մի բույս մեծ տերևներով: -Ի՞նչ կաճի նրանից,-մտածեցին նրանք:Անցավ որոշ ժամանակ և բույսի վրա հայտնվեց խոշոր կոկոն:Մարդիկ նայում էին և ասում. -Ինչ գեղեցիկ է նա: Ծաղիկը բացվեց և նրա հետևից էլ հայտնվեց փոքր պտուղը: -Աայ՜ քեզ հրաշք,-ասում էին մարդիկ: Իսկ այդ […]

«Սուրբ Ծննդյան հեքիաթ». Պաուլո Կոելիո

Ինչպես մի հայտնի հին ավանդազրույց է պատմում, մի ժամանակ Լիբանանի հիասքանչ անտառներում երեք մայրիներ ծնվեցին: Մայրիները, ինչպես բոլորին հայտնի է, աճում են շատ-շատ դանդաղ, այնպես որ մեր երեք ծառերը ամբողջ դարեր անցկացրին կյանքի և մահվան, բնության և մարդկության շուրջ մտորումներում:Նրանք տեսել էին, թե ինչպես Լիբանանի հողին ոտք դրեցին Սողոմոն թագավորի պատգամաբերները և ինչպես հետո, ասորեստանցիների […]